-
1 exsultāns (exult-)
exsultāns (exult-) ntis, adj. [P. of exsulto], boastful, vainglorious: animus, Ta.: supra modum, Ta. -
2 exsultans
-
3 exultans
-
4 exsulto
exsulto ( exult-), āvi, ātum, 1, v. freq. n. [id.], to spring vigorously, to leap or jump up (class.; esp. in the trop. signif.).I.Lit.:B.equi ferocitate exsultantes,
Cic. Off. 1, 26, 90:equi,
Nep. Eum. 5:exsultantes loligines,
Cic. Div. 2, 70, 145: pisciculi, id. Fragm. ap. Non. 66, 1:pecora exsultantia,
Plin. 18, 35, 88, § 364:taurus in herba,
Ov. M. 2, 864; cf. id. ib. 11, 79:(curetes) in numerum exsultant,
i. e. dance, Lucr. 2, 631.—Of inanimate subjects:II.sanguis emicat exsultans alte,
Lucr. 2, 195:pila exsultat,
Sen. Q. N. 6, 10 fin.:exsultant aestu latices,
Verg. A. 7, 464; cf. Plin. 31, 10, 46, § 114:exsultant vada atque aestu miscentur harenae,
Verg. A. 3, 557:glaebae,
Plin. 18, 19, 49, § 179: densiores circa pampini exsultant, spring up, i. e. come up, grow up, id. 17, 22, 35, § 180:breves (syllabae) si continuantur, exsultant,
to skip, hop, Quint. 9, 4, 91.—Trop.A.In gen., to gambol about, move freely, expatiate:B.hic (in pectore) exsultat pavor ac metus,
riot, gambol, Lucr. 3, 141:cum sit campus, in quo exsultare possit oratio,
Cic. Ac. 2, 35, 112; cf.:in reliquis (orationibus) exsultavit audacius (Demosthenes),
id. Or. 8, 26:assurgendi exsultandique in laudando licentia,
Quint. 2, 2, 9:solidos novus exsultabis in actus,
will undertake with alacrity, Stat. S. 4, 4, 38.—In partic., to exult, rejoice exceedingly; to run riot, to revel; to vaunt, boast: exsultantem te et praefidentem tibi repriment legum habenae, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; cf.:* A.rex ille (Tarquinius) victoriis divitiisque subnixus, exsultabat insolentiā,
id. Rep. 2, 25; and:exsultasse populum insolentiā libertatis,
id. ib. 1, 40:exsultare eam (partem animi) in somno immoderateque jactari,
id. Div. 1, 29, 60: exsultare voluptate, id. Fragm. ap. Non. 301, 7 (Rep. 3, 36 ed. Mos.):laetitiā,
id. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 6, 16 (with temere gestiens); id. Att. 15, 21, 1; Liv. 27, 2, 2:gaudio,
Cic. Phil. 2, 27, 66:victoriā,
id. Rosc. Am. 6, 16; cf.successu,
Verg. A. 2, 386:gestis,
Tac. Agr. 8:vana spe,
Quint. 6, 4, 17 et saep.: in ruinis alicujus, [p. 706] Cic. Balb. 26, 58: in omni crudelitate, id. Fragm. ap. Non. 300, 26 (Rep. 2, 41 ed. Mos.):Graeci exsultant, quod, etc.,
id. Att. 6, 1, 15: dum histrio in cubiculum principis exsultaverit (= exorchêsaito, Gronov.), Tac. A. 11, 28 (al. insultaverit).— Absol.:illa theatra (i. e. spectatores) exsultant,
Cic. Leg. 2, 15, 39 Mos. N. cr.:furorem exsultantem reprimere,
id. Sest. 44, 95; cf.:exsultantem laetitiam comprimere,
id. Top. 22, 86:laus in qua maxime ceterorum exsultat oratio,
id. Fin. 1, 16, 54.—Hence, ex-sultans ( exult-), antis, P. a.(Acc. to I. B. fin.) Of short syllables, skipping, hopping:B.paululum morae damus inter ultimum ac proximum verbum... alioqui sit exsultantissimum et trimetri finis,
Quint. 9, 4, 108.—(Acc. to II. B.)1. 2.Of an orator or an oration, diffuse, prolix:fiunt pro grandibus tumidi... laetis corrupti, compositis exsultantes,
Quint. 10, 2, 16; cf. id. 12, 10, 12; 8, 3, 56; 9, 4, 69 (with remissae);10, 4, 1: Cicero supra modum exsultans et superfluens,
Tac. Dial. 18.— Hence, * Adv.: exsultanter, diffusely, at large; only comp.:quae hilarius et quasi exsultantius scripsi,
Plin. Ep. 3, 18, 10. -
5 gestio
1.gestĭo, ōnis, f. [gero].I.A managing, doing, performing (perh. only in the foll. passages;II.syn.: actio, administratio): in gestione autem negotii, etc.,
Cic. Inv. 1, 26, 38; cf. id. ib. 2, 12, 39.—A behaving, acting in any manner, Dig. 11, 7, 14, § 8.2.gestĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4 (archaic imperf. gestibat, Gell. 15, 2, 1:I.gestibant,
Plaut. As. 2, 2, 49), v. n. [2. gestus, I.], to use passionate gestures, to throw one's self about (espec. for joy), to be transported, to exult, to be joyful, cheerful (cf.: exsilio, exsulto): gestit, qui subitā felicitate exhilaratus nimio corporis motu praeter consuetudinem exsultat, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.; cf. Serv. Verg. G. 1, 387 (freq. and class.).Lit.; constr. with abl. or absol.(α).With abl.:(β).quorum alter laetitiā gestiat, alter dolore crucietur,
Cic. Fin. 2, 4, 14; cf.:voluptate nimiā gestire,
id. Off. 1, 29, 102:inani laetitia exsultans et temere gestiens,
id. Tusc. 5, 6, 16:Veliterni coloni gestientes otio,
Liv. 6, 36, 1:cur non gestiret taurus equae contrectatione, equus vaccae,
Cic. N. D. 1, 27, 77; Col. 8, 15, 4:secundis rebus,
Liv. 45, 19, 7.—Absol.:* B.quid est, quod sic gestis?
Ter. Eun. 3, 5, 10; cf. ib. 7:hac (eloquentiā) deducimus perterritos a timore, hac gestientes comprimimus,
Cic. N. D. 2, 59, 148:tum gestit aper, cum sese Martia tigris Abstulit,
Val. Fl. 3, 634:cum laetitia, ut adepta jam aliquid concupitum, efferatur et gestiat,
Cic. Tusc. 4, 6, 12; cf. id. ib. § 13.—Trop., in speaking, to enlarge at will, to digress:II.quapropter historiae nonnumquam ubertas in aliqua exercendi stili parte ponenda, et dialogorum libertate gestiendum,
Quint. 10, 5, 15.—Transf., to desire eagerly or passionately, to long for; constr. usually with inf., rarely with abl. or absol.(α).With inf.:(β).roga, obsecro hercle, gestio promittere,
Plaut. Ps. 1, 1, 114; 4, 6, 11:machaera, quae gestit stragem facere,
id. Mil. 1, 1, 8:moecho abdomen adimere,
id. ib. 5, 1, 5:gestio scire ista omnia,
Cic. Att. 4, 11, 1:Antonius senatum delere gestit,
id. Phil. 6, 14:nihil erat, quod Zeno mutare gestiret,
id. Fin. 4, 4, 8:transfuga divitum Partes linquere gestio,
Hor. C. 3, 16, 24:fuge, quo descendere gestis,
id. Ep. 1, 20, 5:quod gestiat animus aliquid agere in re publica,
Cic. Att. 2, 7, 4.—With pass. inf.:equidem illam moveri gestio,
Plaut. As. 4, 1, 43:ipsum gestio dari mihi in conspectum,
Ter. Phorm. 2, 1, 30; Plin. Pan. 39, 2; Gell. 16, 13, 4.—With abl.:(γ).(cygnos) nunc currere in undas, Et studio incassum videas gestire lavandi,
Verg. G. 1, 387.—Absol.: gestiunt pugni mihi. my fists itch to be at you, Plaut. Am. 1, 1, 167:dudum scapulae gestibant mihi,
i. e. were longing for the whip, id. As. 2, 2, 49:inridere ne videare et gestire admodum,
id. Most. 3, 2, 126. [p. 814]
См. также в других словарях:
Exultant — Ex*ult ant, a. [L. exsultans, exsultantis, p. pr. of exsultare. See {Exult}.] Inclined to exult; characterized by, or expressing, exultation; rejoicing triumphantly. [1913 Webster] Break away, exultant, from every defilement. I. Tay;or. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English